Column Hein Bloemink (januari 2023)

Vragen, vragen

Ik ben met Haren de Krant begonnen in 1995, toen ik 34 jaar oud was. De krant is onderdeel van mezelf geworden. Ik denk ‘de krant’. Ik adem ‘de krant’. Dat proces houdt nooit op. Ik kijk naar Haren en de omliggende dorpen met de ‘ogen’ van de krant en vraag me altijd af of ergens ‘een verhaal’ in kan zitten. In mijn leven stel ik doorlopend vragen, want er zijn veel mensen met een interessant verhaal. Het stellen van vragen kost tijd, want je wilt rustig luisteren naar de antwoorden. Ik wil dingen uitzoeken, voordat ik erover ga schrijven. En daar wringt de schoen wel eens. Mijn nieuwsgierigheid verliest het van gebrek aan tijd. Haren is zo’n ongelooflijk dynamisch en actief dorp. Vrijwel dagelijks worden er initiatieven ontplooid, ruzies uitgevochten of mooie plannen gemaakt. Ik kan me als redactie geen betere omgeving wensen! Ik moet hierbij op de koop toe nemen, dat ik ook veel vragen heb waar ik het antwoord voorlopig niet op zal krijgen omdat de tijd ontbreekt. Een paar voorbeelden: wie heeft ooit bedacht dat er een transferium bij De Punt moest komen? Wanneer valt het uithangbord van de kapsalon bij de rotonde Molenweg er af? Hoe kun je leven in dat huis aan de Middelhorsterweg dat door oerwoud is ingesloten? Hoeveel bekeuringen heeft die eigenzinnige dame van de Landrover al gehad voor het dagelijks illegaal lang parkeren pal voor Kruidvat? Waarom staat er een vangrail in die tuin aan het Laagveld? Wat wil de gemeente nu zelf met de grond van de Hortus? Wat gebeurt er straks met de gemeentewerf? Waarom staat er al weken een grijze Audi met geopende tankdop aan de Rijksstraatweg? Waarom worden er nooit inbrekers op heterdaad betrapt? Pff, nog genoeg te doen en juist dat vind ik een heerlijk vooruitzicht.