Column Hein Bloemink mei 2023

Snoepwinkel

Met woorden kun je alle denkbare emoties vertolken. Je kunt er strijd mee voeren of iemand blij mee maken. Zinnen kunnen cadeautjes zijn, mooi verpakt. Sommige zinnen kunnen je raken of aan het denken zetten. Ook zijn er uitspraken van mensen, die na jaren weer in je gedachten schieten en je ineens weer terugbrengen naar een andere tijd. Mensen die er allang niet meer zijn kunnen door zulke herinneringen binnenwandelen in je leven om je als het ware te begroeten. Met mijn broers en zussen gaat bijna geen gesprek voorbij of onze ouders laten op die manier even van zich horen. Mijn vader’s ‘Alles is beeld van eigen ontroering’. Mijn moeder die altijd precies wilde weten wat ik had beleefd en dan zei: ‘vertel, je kwam…’. Maar ook flarden tekst in liedjes blijven me bij, zoals Janis Joplin (vrij vertaald) ‘vrijheid is een ander woord voor niets te verliezen’. Oh wat mooi. Of Al Stewart: ‘If it doesn’t come naturally, leave it’. Ook onvergetelijk was Reagan bij de Muur: ‘Mister Gorbatsjov, tear down this wall’. Nog verder terug in de tijd, Kennedy: “Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country’. En dan Ramses Shaffy in het liedje ‘Zonder bagage’ waarin hij zegt ‘De wereld heeft mij failliet verklaard, ik heb me nog nooit zo licht gevoeld als nu’. Allemaal levenslesjes voor mij. En vorige week sprak ik een hoogbejaarde dame in een verpleeghuis in Hoogezand. Ik zei haar dat ik trots ben op mijn krant, waarop ze zei: ‘Trots is diepe dankbaarheid’. En dat zinnetje heeft een heel weekend in mijn hoofd gezeten. Het woord trots heb ik altijd uitgelegd als ‘zelfvoldaan’, maar door deze dame zie ik nu dat ik met trots eigenlijk zeg: ‘Wat geweldig dat me dit overkomt’. Taal is een snoepwinkel, die dag en nacht is geopend.