Haren maakt van het afscheid toch een feest: ‘Het zij zo’.

Het zij zo. Dat was een veelgehoorde zin donderdagmiddag in de tent op het Raadhuisplein. De honderden bezoekers straalden ‘het zij zo’ uit. En dan gaat het over de fusie met de gemeente Groningen, die door een fors deel van de bevolking niet werd gewenst, maar nu wel wordt geaccepteerd: ‘Het zij zo’. In de feesttent, sfeervol ingericht en uitgelicht traden muziek-ensembles op van prima kwaliteit, wellicht passend bij het woonklimaat van de gemeente Haren. Honderden belangstellenden kwamen om nog één keer als ‘gemeente Haren’ bij elkaar te zijn.

Foto boven: Burgemeester Pieter van Veen creëert zijn persoonlijke ansichtkaartje.

Ondanks de gemengde gevoelens was het een sfeervol en geanimeerd samenzijn. Voor- en tegenstanders van de herindeling dronken een glaasje en aten een hapje: samen. Hardliners ’tegen de herindeling’ waren er nauwelijks (of manifesteerden zich in ieder geval niet zichtbaar). Cynische opmerkingen waren er wel, maar domineerden niet. De boomlange beveiliger bij de entree, met een V op zijn revers, was in de tent het levende bewijs van de roerige jaren die achter ons liggen. In de strijd over ‘wel of geen fusie’ ging het er soms grimmig aan toe. Tegenstanders van de herindeling verloren de strijd, die zij als een oneerlijke strijd hebben ervaren. De meerderheid van Haren gaf de voorkeur aan zelfstandigheid en het financiële beleid van de afgelopen jaren gaf ook geen aanleiding voor fusie ‘uit armoede’. Toch waren er hogere machten die het beter vonden dat Haren zou opgaan in Groningen. Volgens Gustaaf Biezeveld, tegenstander van wat hij noemt de annexatie, vindt dat het spel oneerlijk is gespeeld en dat er zelfs leugens zijn verkondigd. Hij deed aangifte bij het OM wegens valsheid in geschrifte. Vooralsnog is met die aangifte niets gedaan.

Foto: Improvisatieacteurs van Theatersport Twister uit Haren mengden zich onder de gasten in verschillende gedaantes. Hier werden rozen vol liefde uitgedeeld. Aan het slot was er zelfs een engel, die de gasten vaarwel knuffelde. 

Toen uiteindelijk dit voorjaar zowel Eerste als Tweede Kamer instemde met de herindeling veranderde er iets in Haren. Voorstanders waren natuurlijk blij en tegenstanders legden zich in meerderheid neer bij het verlies. ‘Blij dat de knoop is doorgehakt’, zei gisteren een medewerkster van de Gemeente Haren. ‘De onzekerheid heeft veel kapotgemaakt in het gemeentehuis’. Sinds het besluit is genomen wordt er voorzichtig vooruit gekeken, soms argwanend en soms met vertrouwen. Wethouder Michiel Verbeek, fel tegenstander van de fusie (‘Haren had de fusie helemaal niet nodig’) zei dat hij verwacht dat Groningen goed zal zorgen voor de voormalige gemeente. “Ik sluit niet uit dat er door de inzet van gebiedsteams goede beslissingen genomen gaan worden voor de dorpen.”

Foto: Vanaf 16.00 uur begon de tent al aardig vol te lopen…

Enfin, in deze mix van weemoed, argwaan, vertrouwen en kerstgedachten werd het dus in de feesttent toch nog een waardig afscheidsfeest. Aan het slot, rond half acht, nam burgemeester Pieter van Veen als 22e en laatste burgervader het woord en sprak de zaal toe. Zijn woorden klonken bekend in de oren van het publiek: Haren blijft bestaan, u bent Haren’. En dat leverde hem een klaterend applaus op. Daarna werd het Loflied op Haren gezongen door het koor van het CKC en de tekst verscheen op de schermen. Het lied uit 2001 is een ode aan Haren, een dorp om ’s avonds met plezier thuis te komen. Een dorp in de dorpse maat, waar winkels een onderdeel vormen van het collectief geheugen. Dorp met zijn eigen sfeer. Het College en de gemeentesecretaris zongen uit volle borst mee. In de laatste regels, voor deze gelegenheid aangepast, wordt gezegd: Haren mijn dorp, je blijft mijn thuis, daar kan geen stad ooit tussenkomen’. En met die gedachte ging het publiek huiswaarts. ‘Het zij zo, maar we houden niet op met leven. Wij zijn Haren.’ Luister hier: https://www.harendekrant.nl/wp-content/uploads/2010/01/Haren-is-een-schilderij-mp3.mp3