Theo verwerkt het leven in zijn kunst

Dit is Theo van Egeraat (76). Hij werkte veertig jaar in het kunstzinnig onderwijs. Zelf is Theo een creatieve duizendpoot, wiens geest en handen nooit stilstaan. In de Hub Haren (Dilgtweg) heeft hij een atelier en daar verwerkt hij de emoties van het leven.

Op de foto toont Theo een uitgesneden zelfportret dat hij heeft geplaatst in een donkere achtergrond, voorzien van de zwartste verf die bestaat. Hij zegt hiermee te symboliseren dat hij na de diagnose Parkinson zijn situatie wil accepteren om een nieuw begin te maken in het leven. Hij noemt dit zelf ‘het nieuwe worden’. Het portret en de 3D-uitwerking hiervan zijn technisch tot in de perfectie uitgevoerd. Dat geldt ook voor al die andere kunstwerken, die niet zijn te vangen in een stijl of techniek. Zo werkt hij net zo gemakkelijk met karton als met hout; met foto’s of abstracte figuren. Theo is een alleskunner.

Brein
Zijn vaardige handen worden aangestuurd door zijn brein, waar gedachten en emoties altijd in beweging zijn. Hij zegt: “Het maken van kunst is mijn manier om het leven te verwerken. Als ik in het nieuws een foto tegenkom die me diep raakt, dan moet ik die emotie kwijt en dat doe ik door deze te vertalen naar kunst.” Theo pakt een houten drieluik ter grootte van een A4. Als je dat opent zie je het bekende tafereel uit het wereldnieuws van het jongetje dat is verdronken aan een strand. Als je het drieluik sluit, zie je een beschermengel die zich over het kind ontfermt. Daarna toont Theo een klein werk waar hij op hardboard het figuur etste van een Palestijnse vader die een omgekomen kind draagt. “Die foto raakte me diep”, verklaart Theo. “Ik heb deze figuur ook in veelvoud geprint op een omslagdoek. Als je die ziet denk je aan een Palestijnse omslagdoek, maar als je beter kijkt zie je overal de vader met zijn kind. Het laat de waanzin van die oorlog zien.”

Atelier
Theo’s hoofd is druk, maar hij vertelt heel rustig. Hij ziet er nog steeds uit als de leraar, maar tegelijk is hij misschien wel meer dan ooit tevoren een kunstenaar. Hij wil niet te veel bezig zijn met het proces van de marktwerking en door zijn ziekte komt hij niet veel toe aan exposeren en verkopen. Het maken van kunst heeft nu prioriteit. Overigens werkt hij nu in alle rust wél aan een expositie die de naam inTime zal krijgen. Hij hoopt vurig dat zijn ziekte zich nog een poos op de vlakte houdt, zodat hij dagelijks naar de Hub Haren kan om weer nieuwe kunst te maken. Zie www.theoart.com