Fietsend naar de hemel (door Freerk de Boer)

Freerk de Boer uit Haren is ongeneeslijk ziek en zijn leven loopt ten einde. Hij schrijft maandelijks over zijn gedachten en belevenissen.

Door Freerd de Boer

Over peinzend

Niemand ontkomt er aan, over peinzen of overpeinzen.
Er speelt zoveel in deze wereld op alle vlakken en daar kan ik over peinzen.
En het overgrote deel komt via de nieuwskanalen en de sociale media.
In beide gevallen moet je dan ook nog bedenken of je het wel wilt lezen en misschien wel belangrijker uitzoeken of het waar is. Waar komen de feiten vandaan en kun je daarmee leven? Baseer je je denken en beslissen op enkele bronnen of zoek je dieper? Dieper zoeken kan best een ander beeld oproepen dan er geschreven is in de media want de andere krant kijkt met andere experts en een andere blik naar de gegevens en geven er aan andere uitleg aan. Eentje diep haaks kan staan op de algemene uitlatingen. En dan is mijn hoofd of hart de scherprechter want met beide verhalen is niet te leven er zal eentje voor mijn gevoel meer waar zijn dan de andere. Dan heb ik een keuze gemaakt die voor mij acceptabel is maar kan mijn sociale achterban daar mee leven als ik afwijk van hun ideeën. Als we elkaar waarderen als persoon en elkaar open en eerlijk benaderen met een vrij debat dan zal dat lukken. Maar kunnen we dat? Of zetten we de hakken in het zand en graven we al een schuttersput waar we ons in terugtrekken en van daaruit de opponent bestoken. Dan is het klaar met de waarden en normen die we dachten te hebben en breekt de hel los. Maar waarom? Dan blijkt dat openstaan voor andere, afwijkende, ideeën een brug te ver is voor ons hart en begint het gedonder. De liefde is weg, het gedogen en waarderen van de ander wordt begraven en een nieuwe grens is neergezet.

En dan hoop ik maar dat zelfreflectie de zaak kan blussen en de verstarring openbreekt.
Sinds ik een heftige diagnose heb gekregen doen veel dingen er niet meer toe en bedenken we wat er nog leuk en mooi is om te doen. Afgelopen juni zat ik voor paliatieve radiotherapie in het ziekenhuis en bij binnenkomst zegt de radioloog die samen de bestraling met de oncoloog had opgezet dat hij verbaasd was dat ik er nog was. In zijn optiek moest ik al opgestegen zijn. Maar ook dat het niet behandelen tot levensverlengend heeft geleid en dat is mooi. Ook dat zit in mijn overpeinzingen en die gaan mooi boven de wereldse zaken uitstijgen, opstijgen van mijn geest en lijf stel ik zolang mogelijk uit en blijf ik daar nog even over peinzen.