Gesprek op het bankje naast de Dorpskerk : Henk Boomker (72), roerganger cultuur en rustend boekverkoper in Haren.

Hallo Henk, heb je even tijd? Over tijd gesproken: heb jij genoeg tijd of te weinig tijd?
Antwoord: “Tijd is natuurlijk nooit helemaal in balans, soms te weinig en soms te veel. Maar mijn beschikbaarheid van tijd is goed genoeg.”

Als er ooit een biografie over jou zou worden geschreven, wat wordt dan de titel? Antwoord: “Dan wordt het ‘Woelige Henkie’, haha. Ooit signeerde Appie Baantjer in onze winkel zijn boeken en toen hij me daar druk bezig zag noemde hij me Woelige Henkie. Dat beeld klopt best wel en ik vind het een positieve naam.”

Wat is een gewoonte waar jouw echtgenote zich wel eens aan ergert? Antwoord: “Ik ben altijd erg uitvoerig en gedetailleerd. Ik vind dat nodig, zij vaak niet. Het past wel bij me, want ik voel grote betrokkenheid bij wat ik doe. En bij mensen. Gedetailleerd is voor mij ook: zorgvuldig zijn.”

Denk je nog wel eens aan je ouders en waar gaan je gedachten dan over? Antwoord: “Ja. Bijvoorbeeld hoe ze mij vroeger hebben geleerd dat je wanneer je als ondernemer in het dorp woont en van het dorp leeft je je dus ook voor het dorp moet inzetten., Boomker is niet voor niets een coöperatie geworden, dat heeft met gunfactor te maken. Als ik daaraan denk, denk ik dus ook aan mijn ouders.”

Hoe kun je het beste reageren op iemand met dementie? Antwoord: “Door er te zijn. Er kan meer gebeuren tussen ons dan ik kan waarnemen. Dementie laat soms ook wel de schoonheid van het verval zien en is misschien wel groter dan wijzelf. Als je maar de tijd neemt om goed te kijken.”

Iemand met Syndroom van Down steelt een boek in een winkel en jij ziet dat. Wat doe je? Antwoord: “Ik zou zeggen: leg het maar terug. En als dat niet gebeurt laat ik het zo. Kan ik het hem of haar kwalijk nemen? In onze winkel kwam vroeger iemand met dementie sigaren kopen en die betaalde vaak niet. Dat hebben we ook zo gelaten en soms kwam zijn vrouw alsnog betalen.”

Toon Hermans of Arjen Lubach? Antwoord: “Dan toch Toon Hermans, want hij heeft de taal van de humor gemaakt; nooit ten koste van iemand, waardoor ik er nog steeds om kan lachen. Denk maar eens aan ‘wat ruist er door het struikgewas…struikgewas! En deze: ‘Vroeger liep er bij ons met Sint Niklaas geen trein door de kamer, alleen wijzelf. Haha.”

Dank je Henk, was leuk boomkeren met jou.

Foto gemaakt door Yvonne Flikkema-Arents