Gastencolumn door Dick Nienhuis, muziekkenner uit Haren

Gastcolumn door Dick Nienhuis, muziekkenner

Covers

Een cover is volgens Van Dale: “Een nieuwe versie van een door anderen al eerder uitgevoerd lied”. En met dat ruime begrip kan je alle kanten op. Covers bestaan al sinds het bestaan van de grammofoonplaat. Eigenlijk ontstond het coverwerk eerder. Doordat veel muziek als bladmuziek verscheen kon elke artiest daaruit putten. Met name in de jazz- en bigbandmuziek gebeurde dat veel. In mindere mate in de Blues, omdat de lijntjes daar wat anders liepen. In de jaren ’50 veranderde langzamerhand dit patroon. De uitvinding van de vinylplaat en de productie daarvan vereenvoudigden het proces en men had wat meer geld te besteden. De handel sprong daar op in. Het platenlabel “Bell” had het goed begrepen en kwam met een doorlopende reeks singles met covers van de grootste hits van dat moment en gericht op de jeugd. Dit sloeg, mede door de prijs (39 dollarcent) enorm aan.
De warenhuisketen V&D heeft geprobeerd mee te liften met dit succes met hun eigen labels “Jukebox” en “Discofoon”, maar dat was geen lang leven beschoren. Bij ons brak de popmuziek begin jaren ’60 door met veel covers (Blue Diamonds, Anneke Grönloh). Dit ging de volgende jaren door met muziek van The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks.
Het fenomeen ‘cover’ is altijd blijven bestaan als opstapje voor beginnende bands, als respect voor bepaalde artiesten: b.v. Liesbeth List zingt Jacques Brel. Of gewoon als vermaak. Ik denk hierbij aan de Soundmixshow van Henny Huisman. Dit razend populaire programma was dan weer de voorloper van programma’s als “The voice of Holland” en “The tribute: battle of the bands” met als uitgangspunt wie het beste een band of een zanger(es) kan imiteren. Een uitzondering wil ik hier maken voor The Analogues, die de muziek die The Beatles zelf nooit uitgevoerd hebben spelen. Dit alles met zo origineel mogelijke instrumenten. Perfect gedaan, maar het blijven covers. De cover zal mijns inziens nog wel even doorgaan zolang er artiesten of omroepen zijn, die er brood in zien. Mede dankzij bijvoorbeeld tribute concerten zoals momenteel het “Adele project” met Jolanda Knecht en Elvis Presley repertoire met Bouke.