Leven als pelsjager, Linda deed het

Linda Nijlunsing en Lydia Tuijnman houden volgende maand een lezing bij boekhandel Boomker over het boek dat ze samen maakten. Telkens als Linda iets over haar levensgeschiedenis vertelde, zeiden mensen: “Je moet een boek schrijven.” Dat deed ze, samen met Lydia, die documentairemaakster is. De recensies zijn lovend. Ze geeft in maart een lezing bij Boomker in Haren.

Linda (57) groeide op in Groningen. Nadat haar moeder overleed, kon ze haar draai maar moeilijk vinden en besloot de wereld in te trekken. Ze werkte als reisleidster, hondentrainster en appelplukster in allerlei landen over de hele wereld. “Op den duur ken je overal mensen”, vertelt ze. “En als het klikte, bleef ik een poos.” Ze kwam terecht in Alaska, waar ze werkte bij een sledehondenbedrijf.

“Daar ontmoette ik Jim”, vertelt ze. “Die woonde in de wildernis aan de rivier de Yukon, dertig kilometer van het dichtstbijzijnde dorp. Hij was pelsjager en bood aan me alles te leren over overleven in de wildernis.”

Linda ging op zijn uitnodiging in, werd verliefd en trouwde met Jim. Al was het leven er zwaar en eenzaam, Linda voelde zich gelukkig. Na drie jaar raakte ze zwanger. Er zaten toen al een paar barstjes in hun relatie. Na de geboorte van zoon Michael werd haar duidelijk dat Jim zijn uitspraak dat hij een vrouw had gezocht om zijn leven gemakkelijker te maken wel erg letterlijk had bedoeld.

 

Beroepszwerver

Linda betrok met de baby een blokhut bij het dorp en overleefde. Toen Jim haar na zes weken kwam opzoeken met de bedoeling hun leven weer voort te zetten, had ze al besloten met Michael naar Nederland te gaan. “In 1993 kwam ik terug”, vertelt ze. “Met een kind en een gebroken hart.” Ze vond een huis in Beijum, werd docente maatschappijleer en werkte zich op tot sectormanager bij het Alfa-college. Ze vertelt het op een toon alsof het vanzelf ging.

“Ik doe gewoon wat ik leuk vind”, zegt ze. “Maar ik blijf een beroepszwerver. Toen Michael elf was, heb ik hem van school gehaald om samen een jaar de wereld rond te trekken. Voor hem was dat een leerzame tijd. Hij heeft met Aboriginals gepraat, een vliegtuigje leren besturen, bij de meest uiteenlopende mensen gelogeerd, kaart gelezen, Engels geleerd noem maar op. Denk je dat hij op school meer geleerd zou hebben? Natuurlijk niet!”

 

Boek

Inmiddels woont Linda op een schip in de stad. Michael studeert en woont op kamers. En Linda popelt om opnieuw op reis te gaan. “Ik heb sabbatsverlof opgenomen”, zegt ze. “Ik wil echt binnenkort weer weg, kijken of het nog kan nu ik bijna zestig ben. Maar het boek komt er even tussen.” Over de manier waarop het boek tot stand kwam, hoe het de vriendschap met Lydia versterkte en over de dingen die ze meemaakte, vertelt ze levendig. “Ja, dat gaan we 19 maart ook bij Boomker doen”, zegt ze. “Ik denk niet dat het een saaie lezing wordt.”(GB)

 

Meer info: www.boomker.nl/agenda, www.facebook.com/Wildernisjaren