“Ik had mijn moeder een zorginstelling gegund”
Mevrouw van Dalsem uit Haren (foto) is in juni overleden. Haar zoon (rechts) kijkt met zeer gemengde gevoelens terug op de laatste maanden van haar leven. Hij zegt: “Ze wilde in november 2011 graag worden opgenomen in de Dilgt, omdat ze erg bang was voor vereenzaming in haar eigen woning. Helaas kreeg ze geen indicatie. Een paar maanden later is ze thuis overleden. Ze was toen helemaal alleen, zat dood op de bank toen ik haar twee dagen later vond. Vreselijk.” Eddy van Dalsem zou graag willen dat mensen sneller een indicatie krijgen, ook al weet hij dat de politiek juist het omgekeerde wil.
Mevrouw van Dalsem had in september 2011 een zware operatie achter de rug en moest revalideren op de verpleegafdeling van De Dilgt (ZINN). De foto is tijdens die periode gemaakt. “Ze kreeg daar hulp bij het innemen van de medicijnen en er was aandacht voor de juiste voeding”, zegt Eddy. “Maar wat nog veel belangrijker was: ze was onder de mensen. Had contacten die ze thuis niet had. Sinds mijn vader veertien jaar geleden overleed leefde ze nogal teruggetrokken. Ik was één van de weinigen met wie ze contact had. Uit angst voor vereenzaming heeft ze gevraagd of ze kon worden opgenomen in De Dilgt. Er zijn gesprekken geweest, maar ze voldeed niet aan de criteria voor een indicatie. Daar was ze heel verdrietig om.”
Eenzaam
Eenmaal thuis voltrok zich precies het scenario waarvoor zij en haar zoon bang waren. Eddy: “Ze leefde voor twee dingen: fietsen en haar zoon, voor mij dus. Maar het fietsen werd minder. Ik kwam bijna iedere dag bij haar eten. We wasten samen af. Maar verder was haar leven leeg. Het werd een erg nare periode.” Op 25 juni zag hij zijn moeder voor het laatst. Eddy at bij haar en moest toen voor enkele dagen van huis (hij is beroeps-chauffeur). “Ik belde de dag erna, maar kreeg geen gehoor. Ik dacht: die is fietsen. Toen ik twee dagen later nog steeds geen contact kreeg ben ik snel naar haar toe gegaan. Ik trof haar aan op de bank, de TV stond nog aan. Ik kon reconstrueren dat ze al twee dagen eerder was gestorven.” Van Dalsem vindt het een droevig einde, hij had haar de laatste maanden meer levensvreugde in De Dilgt gewenst.
Indicaties, hoe zit dat?
Het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) bepaalt of iemand in aanmerking komt voor AWBZ-zorg. Er gelden criteria, die men toetst. Vaak raadpleegt het CIZ de huisarts, soms gaat men op huisbezoek. Als de cliënt niet voldoet aan de strenge normen, krijgt men geen indicatie. Verblijft men reeds in een zorginstelling (zoals mevrouw van Dalsem) is de instelling gemachtigd om een indicatie af te geven. Daarbij moet men zich houden aan de eerder genoemde strakke criteria. Steekproefsgewijs worden deze indicaties door het CIZ achteraf getoetst.
Geen reacties