Herboren in Haren

Het is 1988. Irak zucht nog steeds onder de dictatuur van Saddam Hoessein. Kassim Hassan (49) woont in Bagdad en zucht mee. Hij besluit de hel te ontvluchten. Via Syrie weet hij op onduidelijke wijze een paspoort te regelen waarmee hij naar Belgrado kan komen. Van Belgrado naar Amsterdam. Voordat ik in Amsterdam kwam heb ik mijn paspoort weggegooid, anders zou ik teruggestuurd zijn, bekent Kassim. Op Schiphol legde hij uit dat hij was gevlucht omdat hij politiek actief was geweest in Irak. Hij steunde de Koerden en dat was levensgevaarlijk. In Amsterdam was toen nog niet bekend hoe slecht de dictatuur in Irak was, ze geloofden eerst niet dat ik in gevaar verkeerde.

In Haren kwam in 1989 een voorlopig einde aan zijn bange vlucht. Veilige haven in plaats van dood en verderf in het vaderland. Kassim zegt in Haren warm te zijn onthaald door Vluchtelingenwerk. Heel aardige mensen leerden mij fietsen en ik mocht naar een school om Nederlands te leren. De belangrijkste woordjes waren toen nog: bewaren en betalen. Ik ging wonen aan de Beukenlaan in Glimmen. De droom om terug te keren naar Irak ging in rook op toen in 1990 de Koeweit-oorlog uitbrak. Het voordeel daarvan was dat Irakezen nu wel serieus werden genomen als vluchteling, zegt hij. De vluchteling besloot toen om zich maar te richten op integratie in een nieuw vaderland: Nederland. Hij zette door, werd beeldend kunstenaar (bronsgieten) en studeerde af op Academie Minerva in Groningen. Met hulp van vluchtelingenwerk vond hij een atelier, werd ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en kwam in contact met het centrum voor beeldende kunst. Daar vond hij zijn eerste baan. Tot kort geleden werkte Kassim als theater-technicus. Dat contract is helaas niet verlengd. Toch lachte het geluk Kassim toe. Een telefoontje uit Irak bracht goed nieuws. Een oude bekende van hem, Jameela (39), kon hem niet vergeten. Het werd Kassims vrouw, die nu ook hier woont. Het leven van deze Irakees begint steeds meer te lijken op het leven van een gewone Hollander. Inmiddels zijn de contacten met Haren wat verwaterd, maar hij bezoekt nog wel wekelijks de warenmarkt op het Raadhuisplein. Want hij zal nooit vergeten hoe hij in Haren werd herboren.