gastencolumn door Wilgis Schoffelmeijer, hoorspecialist

ONTKENNINGSTACTIEKEN

U kent ze vast wel: familieleden die aan het kerstdiner of bij een verjaardagvisite het hoogste woord hebben en anderen nauwelijks de kans geven om ook iets te zeggen. Luidkeels ratelen ze door over hun gezondheid, hobby’s, vakanties en prestaties van hun (klein)kinderen. Ze reageren niet als u probeert iets toe te voegen aan het gesprek, informeren niet hoe het met u gaat, vragen naar zaken die net nog zijn verteld en komen regelmatig met misplaatste vragen of opmerkingen. Herkenbaar?
Voordat u concludeert dat die persoon niet sociaal, niet empathisch of niet aardig is….. overweeg eens of hij of zij misschien slechthorend kan zijn. Immers, zolang iemand zelf praat hoeft hij niet te luisteren naar de ander en daarop te reageren en kan heel lang ontkennen dat hij slechter hoort.

Een andere ontkenningstactiek is ‘stilletjes genieten’ of gewoon etentjes, vergaderingen, feesten en partijen mijden, omdat ze toch met niemand kunnen praten. Thuisblijven met de TV flink hard. Zo vallen ze niet door de mand, maar missen wel sociale contacten en worden steeds eenzamer.
Mensen wachten gemiddeld zeven jaar voor ze iets doen aan een gehoorverlies. Je went aan wat je hoort en realiseert je niet wat je mist: fluitende vogels, een pruttelende koffiepot, een spinnende kat, ritselende bladeren in de herfst, een muisklik, richtingaanwijzer in de auto en terloopse opmerkingen of details in de muziek. Of je maakt jezelf wijs dat het niet erg vindt om die geluiden te missen en stilte wel lekker vindt. Ook dat is een ontkenningstactiek.
Wat zijn dan de triggers om in actie te komen? Veiligheid, gezondheid en sociale contacten. Het is gevaarlijk om verkeer niet te horen aankomen, waarschuwingssignalen in huis te missen of een baby niet te horen huilen. Als luisteren zoveel inspanning kost dat je gezondheid eronder lijdt en je liever stopt met je werk, hobby of contacten met familie en vrienden, dan is het tijd voor actie want hoorzorg is gezondheidszorg!