Bodemschatten: wat ligt er allemaal in de bodem rond Scharlakenhof? Oproep aan oudere lezers!

We gaan spoorzoeken rond het Scharlakenhof. Haren de Krant heeft contact gehad met iemand die hobbymatig met een metaaldetector de bodem afspeurt naar sporen uit het verleden. Zij heeft onlangs gezocht nabij het Scharlakenbos/Geertsemabos. Meer specifiek in het weiland pal ten zuiden van zwembad Scharlakenhof en ze werd verrast door het piepsignaal van haar metaaldetector. Daar zou iets groots kunnen liggen. Ook aan de rand van het bos heeft zij heel wat sporen uit de oorlogsjaren gevonden (munitie). Verder sprak de redactie met een Harenaar (1949) die in zijn jonge jaren, de jaren 50, in het Scharlakenbos een opvallende vondst deed. Dit alles roept vragen op en daarom deze oproep.

Vraag 1.Zigeuners
In het weiland pal ten zuiden van het zwembad Scharlakenhof geeft de metaaldetector van de tipgever aan dat er iets groots (of veel kleinere stukken) van metaal in de bodem moet liggen op een diepte van niet meer dan een meter. We weten dat in de jaren voor de oorlog een woonwagenkampje met zigeuners rond deze locatie heeft gestaan. Het was de tijd dat er nog geen officiële verbinding was tussen het Westerveen (waar nu Reinhart Orchideeën zit) en de Onnerweg in Haren. Het zigeunerkampje was alleen te bereiken via het Westerveen (dat toen nog een zandweg was), maar dat werd gemeden door Harenaars omdat er een vreemde sfeer hing. De vraag komt op of het metaal in de grond een restant kan zijn van dat zigeunerkamp of restanten van een afvalbult van deze bewoners. Het weiland is eigendom van de gemeente Groningen. Het verhaal maakt nieuwsgierig. Wie zou bereid zijn met een kleine graafmachine een paar vierkante meter uit te graven na toestemming van de gemeente Groningen?
Concrete vraag: Wie zou exact kunnen aangeven waar het zigeunerkampje in de jaren 1924-1940 heeft gestaan? Mail: redactie@harendekrant.nl

Vraag 2.Neergestorte Engelse jager
Er gaat het verhaal dat er een Engelse jager zou zijn neergestort in of nabij het Geertsemabos (ook wel Scharlakenbos genoemd). Ons niet bekend. Het motorblok zou nog in de bodem liggen, wordt door een Harenaar op hoge leeftijd gezegd. Hij denkt dat het ergens moet liggen tussen de westelijke rand van het bos en de Rijksstraatweg. Let op, niet te verwarren met het toestel dat in februari 1945  neerstortte op de wijk Tuindorp (Blekenweg). Dat ongeluk gebeurde in februari 1945 en dat verhaal leest u onderaan dit artikel.
Concrete vraag: Wie weet uit eigen herinneringen iets van dat neergestorte toestel ten westen van het Geertsemabos en de plaats waar het neerkwam?

Vraag 3.Complete auto in Geertsemabos
In de jaren 50 speelde een Harenaar als kind veel in het Geertsemabos. Het moet rond 1955 zijn geweest. De kinderen stuitten in die tijd op een complete auto, die op zijn kant lag in een diepe kuil. Hij lag zo diep dat slechts een deel van de portieren nog te zien was in de modderige bodem. Hij meent zich vaag te herinneren dat de wielen er niet meer op zaten en dat de auto rood van kleur was. Deze vreemde vondst deden de kinderen in het bos recht achter de huidige begraafplaats Harenerhof, wat toen nog een kwekerij van Vroom was. Ongeveer 100 meter het bos in. Daar loopt een pad. Binnenkort gaat iemand met een metaaldetector die locatie ook zoeken.
Concrete vraag: Wie weet uit eigen herinnering dat er in de jaren 40 of 50 een auto (het zou volgens de tipgever een Studebaker kunnen zijn geweest) in het bos is gedumpt?

Luchtfoto van de RAF in februari 1945 van het gebied rond Scharlakenhof. U ziet van links naar rechts de spoorlijn.  De huizen links staan aan de Viaductweg.  Rechtsboven een stuk van het Geertsemabos/Scharlakenbos.

Het verhaal van het neergestorte vliegtuig in Tuindorp

(fragment uit een artikel in Haren de Krant uit 2018, op basis van onderzoek van Sipke de Wind).

Beschietingen van het rangeerterrein vanuit de lucht. Luchtafweer van de Duitsers in Haren. De soldaten deden hun uiterste best en de kanonnen gingen tekeer. En met succes. Tijdens één van de vele uitgevoerde duikvluchten werd een Spitfire met het serienummer SM210 geraakt en zodanig beschadigd dat een noodlanding moest worden gemaakt in de Onnerpolder. De piloot werd uiteindelijk gevangen genomen en heeft de rest van oorlog in krijgsgevangenschap doorgebracht. Wel waren die dag acht locomotieven beschadigd. De piloot was de Canadese commandant van het squadron, Squadron Leader William Mortimer Foster DFC. Zijn kameraden zagen vanuit hun cockpit hoe hij uit het vliegtuig stapte. Hij werd aanvankelijk verstopt door bewoner W. Aalmoes in Onnen, maar toen de Duitsers dreigden tien mensen dood te schieten als hij zich niet overgaf, heeft hij zich 9 uur later toch overgegeven. De rest van de oorlog heeft hij in het krijgsgevangenkamp Stalag VII doorgebracht.

Op 8 februari waren weer jachtvliegtuigen actief boven Glimmen. Twaalf Spitfires van 485 RNZAF Squadron waren opgestegen vanaf de vliegbasis Gilze Rijen, de eerste groep van zes vertrok om 9.15 uur, de tweede groep van zes om 9.25 uur. Eén van de toestellen werd gevlogen door de 21-jarige Nieuw Zeelandse Flight Officer Donald Graeme Lane Taylor. Hij was in die tijd gestationeerd op de vliegbasis Gilze Rijen in het bevrijde Brabant. Hij had die maand op 2 februari al eerder op Onnen gevlogen zonder doelen te hebben beschoten. Nu voerde zijn squadron twee aanvallen uit volgens het oorlogsdagboek ORB. Het rangeerterrein met locomotieven en de loodsen kreeg wederom een flinke beurt van de mannen. Maar eerst hadden de piloten “runs” met hun boordwapens uitgevoerd op de Rijksstraatweg ter hoogte van Café Bolhuis (Viaductweg), waar twee voertuigen werden doorzeefd. Eén daarvan was een melkwagen. Tijdens de duikvluchten op het rangeerterrein maakte piloot Taylor een vliegfout. Met een vleugel van zijn toestel Spitfire MK529 schampte hij de betonnen watertoren van het rangeerterrein, sloeg in een weiland tegen de grond, en vloog toen door een houtwal heen de huis Tuindorp 125/126 binnen, dat vervolgens in brand vloog. In dit huis woonden twee Duitse spoorwegbeambten van middelbare leeftijd, Hermann Cloppenburg en Willy Fricke, die samen met de piloot Taylor in het inferno omkwamen. Later die dag, zo tussen 15.00 en 16.00 uur, voerden Spitfires van hetzelfde squadron nogmaals een aanval uit. Het rangeerterrein met locomotieven en de loodsen liepen schade op.