Column Fietsend naar de Hemel – door Freerk de Boer

Freerk de Boer verwacht binnen een jaar te overlijden door ziekte. In Haren de Krant neemt hij de lezer mee op weg naar zijn einde onder de titel:
Fietsend naar de Hemel.

Energie

Dit is ook weer zoiets wat verandert door de jaren heen. In mijn jonge jaren was er gewoon altijd energie. Ik kon van alles doen en dat zonder moeite en ook zonder veel slaap. En stel dat ik toen meer geslapen had, was dan het energie niveau nog hoger geweest? Waar had ik dat dan moeten laten of verbruiken. Dan is het goed geweest om korter te slapen en toch van alles te kunnen doen. Bij het ouder worden is er nog steeds genoeg power om te doen wat ik wil. Echter, de slaap nam ook toe en dat was maar goed ook. Dan komt er een grote omslag, er komt een kind bij in het gezin. En dan ben ik al vierenveertig jaar oud. Dat ukkie, nu 21, gaf ook kracht en nieuwe inzichten aan mijn leven. En dan word ik zestig en verandert mijn leven rigoureus. Door een autoimmuun ziekte staat het welzijn op een smalle draad. Daarmee gaat ook de energie achteruit en dat is zeer frustrerend. Helaas krijgt de kracht nog een beste optater als er blaaskanker ontdekt wordt. Het gevolg is dus een paar operaties met uiteindelijk twee stoma’s als resultaat. Wat er dan volgt is een aanslag op mijn nachtrust. Er moet ‘s nachts twee keer geleegd worden en dat doet je slaap geen goed. De vermoeidheid neemt toe en de energie is weg. Door overdag te slapen is het allemaal nog wel te doen. En wat een positieve ervaring is geweest is het fietsen van Uithuizen naar Santiago de Compostela. Na de zware reis leverde dat weer kracht op. Iets waar ik Maria nog steeds dankbaar voor ben. Dan volgt er een tijd van relatieve rust met verschillende mooie tochten door eigen land, iets wat ook een goede uitwerking had op het lijf maar ook op de kop en geest. En toch komt er weer verandering. Na het zelf ontdekken van een knobbel in de lies volgt er onderzoek en dat was een domper. Uitzaaiingen in de onderbuik en niet te opereren. Andere behandelingen hadden gekund maar het resultaat zou beperkt zijn en vermoedelijk een ongemak opleveren in de vorm van ziek en misselijk zijn. Die stap heb ik geweigerd en met dat besluit kwam ook ons geplande ritje in het voorjaar op losse schroeven. Daarom in januari, zoals jullie weten, naar Lourdes gefietst en dat lukte. Wel met meer moeite dan voorheen. En nu gaat het langzaamaan verder achteruit en dat is lastig te accepteren. Gelukkig blijven we fietsen maar wel kortere afstanden en dat is toch fijn.