Column Huub van ‘t Hek (november 2020)

Naarmate de wereld grootschaliger
gaat denken, neemt de behoefte aan
kleinschaligheid toe

Groningen groeit. Niet door eigen verdiensten, maar door het inlijven van omliggende dorpen. Corpus den Hoorn, Helpman, Noorderhogebrug, Middelbert, Engelbert, Roodehaan, Hoogkerk, Dorkwerd, Ruischerbrug, Ten Boer en Haren. Tel daar nog een hele serie nieuwbouw wijken bij op en je praat over een conglomeraat van ruim 200.000 inwoners. Onbestuurbaar, zo zal de toekomst uitwijzen.

“Zonder groei geen toekomst” luidt het motto van de stad. Anno 2020 een volstrekt achterhaald idee. Omdat de groei van de bevolking louter en alleen is bedoeld om de financiën te kunnen laten groeien. De stad als slimme kapitalist die de arbeid van de ingelijfde dorpen misbruikt. Lees en herlees het in de bestseller “De Fantoomgroei”, geschreven door Sander Heijne en Hendrik Noten. Zij laten zien wat de oorzaken zijn van de actuele economische en financiële crisis. De geannexeerde dorpen zijn verantwoordelijk geweest voor de groei van de Stad Groningen, maar de dorpen zelf hebben van die groei niet geprofiteerd. Fantoomgroei dus.

Haren was en is een dorp van 20.000 inwoners. Klein, knus en overzichtelijk. Dat biedt dus mogelijkheden voor de toekomst. Wij moeten de voordelen van onze kleinschaligheid zelf organiseren en uitbuiten. Daarom hebben wij naast de Mikkelhorst een educatief Moestuinproject voor de bovenbouw kinderen van het Harense basisonderwijs. Daar leren kinderen om te gaan met de wereld van de cyclische economie. Zaaien, onderhouden, zien groeien, oogsten, verkopen, bereiden en opeten. Activiteiten waarin rekenen, taal, geschiedenis, aardrijkskunde, biologie, zorg en huishouden hand in hand gaan. “Gestaag voorwaarts” lijkt mij hier het beste motto.

De langste bomen in de natuur worden niet langer dan 100 meter. In de economie van de stad Groningen groeien de bomen tot in de hemel. Het Moestuinproject in Haren weerspreekt dat. Daar ervaren onze kinderen de voordelen van de cyclische economie. Het is waar: naarmate de wereld grootschaliger gaat denken, neemt de behoefte aan kleinschaligheid toe.