Column Bert Heikens, huisarts in Haren – december 2019

Altijd rond Kerst herinner ik me weer die ene visite. Het was bijna Kerst en ik had een visitedienst.Dat betekent dienst doen op de auto van de huisartsenpost, in de stad of ergens in de provincie. Dit keer had ik dienst op de auto van Hoogezand en grofweg ben je dan verantwoordelijk voor het gebied wat zich uitstrekt van Eelde-Paterswolde tot Veendam.
Het had gesneeuwd die avond en het was helder vriesweer. We werden geroepen bij een patiënt ergens op het platteland. De man zou erg ziek op bed liggen en de buurman vertrouwde het niet. Daar aangekomen bleken we niet met de auto bij het huis te kunnen komen en moesten we lopen. Met zaklantaarns baanden we ons een weg door de sneeuw. In de verte verscheen de boerderij waar we moesten zijn. Eenmaal binnen werden we door de buurman naar een klein kamertje geleid alwaar de zieke man op een bed lag. Overal troep, geen verwarming. De man bleek inderdaad erg ziek, woonde alleen. Gelukkig was er nog enige burenzorg. Ik besloot hem naar het ziekenhuis te sturen na alles op een rij te hebben gezet. Dit beeld vergeet ik nooit weer: die eenzame oude boer, in een koude boerderij en die heldere besneeuwde avond. Voor altijd een beeld van Kerst: eenzaamheid, sneeuw, sterren en toch iets voor een medemens kunnen doen.
Prettige Kerstdagen en denk aan je naasten!