Tweeluik: (deel 2) Als je overmorgen oud bent, wie zal er dan voor je zorgen?

Met deze parafrase op het liedje van Jules de Corte begonnen we in maart aan een kleine excursie in twee delen door de wereld van de ouderenzorg in Haren. We gingen praten met Dineke Katerberg, directeur van Westerholm (u las het in maart 2025) en met Carry de Niet, voorzitter Raad van Bestuur van ZINN. Het werden gesprekken over hun visie op ‘overmorgen’.

De grote uitdaging voor ouderenzorg is goede zorg te kunnen bieden bij een toenemend aantal ouderen en een afnemend aantal professionals om die zorg te kunnen geven. Ouderenzorgorganisaties proberen dit probleem op te lossen door initiatieven vanuit (wijk)bewoners te ondersteunen en door zelfredzaamheid te bevorderen; het werk anders te organiseren en de inzet van (technologische)hulpmiddelen

Naam: Carry de Niet, bestuurder van ZINN.
Binnen ZINN wonen 1.000 mensen verspreid over vijf ZINN locaties. Er zijn buurthuiskamers, revalidatieafdelingen en ZINN Thuiszorg komt dagelijks bij enkele duizenden mensen over de vloer. Bij ZINN werken in totaal 3.400 mensen.
Haar credo: Wij wandelen een stuk met u mee en ondersteunen alleen waar nodig.

Visie
In haar verhaal richt Carry de Niet zich direct tot de samenleving. Tot ons. Ze wil niet volstaan met een opsomming van alle soorten zorg die ZINN zou kunnen leveren. Ze wil vooral weten wat wij nodig hebben als we oud worden. De vraag boven dit artikel gaat volgens haar nog uit van de achterhaalde gedachte dat anderen verantwoordelijk zijn voor onze zorgverlening. “Die tijd is voorbij”, zegt ze. “We zijn het zelf die zullen bepalen hoe wij oud willen worden en welke ondersteuning daarbij nodig is. En die ondersteuning wordt straks niet meer exclusief door zorgprofessionals geleverd. Het wordt een samenspel tussen ouderen, hun sociale netwerk en de zorgprofessionals, zoals ZINN. De crux zit in het woord samenspel.”

Zelfregie
Hoe ziet jouw leven eruit als je oud bent? Deze vraag gaat uit van zelfregie. “Vroeger gingen mensen naar het verzorgingshuis als ze 65 jaar waren en dan werd feitelijk al een stuk van hun regie overgenomen door de zorgverlener”, zegt Carry. “Dat zouden mensen nu ook niet meer willen. De oudere van nu is fitter en zelfbewuster, die wil liever geen onderdeel zijn van een zorgsysteem. Als je eenmaal een beeld hebt van de manier waarop jij oud wilt worden, kun je er vervolgens de gewenste ondersteuning bij bedenken en je daarop voorbereiden. Een tuinliefhebber zal een ander leven voor zich zien dan iemand die graag boeken wil blijven schrijven. Wat onze rol wordt? Wij gaan met mensen mee wandelen op hun levenspad en waar nodig bieden we zorg en ondersteuning. Een deel daarvan kan misschien heel goed worden overgenomen door vrienden of kinderen. Het gaat dan vooral over welzijn, want de zorghandelingen zullen grotendeels in handen blijven van de zorgprofessionals.”

Carry vindt het een voordeel dat ZINN een grote organisatie is en vrijwel alle soorten zorg en begeleiding in eigen huis kan aanbieden; van buurthuiskamer en huishoudelijke verzorging tot intensieve zorg. Toch moet de samenleving zich voorbereiden op personeelskrapte en nu al nadenken over later. Ze wijst op de landelijke bewustwordingscampagne ‘Praat vandaag over morgen’ van Actiz en staat daar helemaal achter. Carry: “Het is een waardevolle insteek om nu al met elkaar binnen je sociale cirkel of familiekring te kijken hoe je het samen wilt organiseren. Of dit nu voor jezelf is of voor je ouders of grootouders. Wees je bewust van eigen wensen en mogelijkheden, dan ben je op de toekomst voorbereid.”