De krant die je leest van A tot Z
Dinsdag 18 februari, 2025
Deze post is bekeken 1147 keer.

donderdag 23 januari 2025

Column:

Column door Hein Bloemink (januari 2025)

Door: Redactie

Al een tijdje ben ik bezig met de vraag wat eigenlijk het nut is van ‘meningsuiting’. In de wet is de vrijheid van meningsuiting vastgelegd. Maar wat is nu werkelijk het nut van meningen? Als antwoord kom ik niet verder dan: als ik iemands mening hoor, levert me dat misschien nieuwe inzichten op, zodat ik het persoonlijke wereldbeeld waar ik me happy bij voel kan herzien. Tot zover niks aan de hand. Maar waarom krijg ik dan de indruk dat het uiten van meningen tegenwoordig zoveel ruzie, haat, onbegrip en polarisatie oplevert? Ik mag bijvoorbeeld zeggen dat ik boeren dom vind, maar waarom zou ik dat doen? In de media zie ik de meeste conflicten ontstaan over conflicten die ooit begonnen als ‘een mening’. Kunnen we de mening van een ander nog wel aan of zien we iemand direct als vijand als hij iets vindt waar ik het niet mee eens ben? Wat zijn eigenlijk de kenmerken van een mening en kun je leren om een mening te verwoorden? Enfin, over dit onderwerp dacht ik na, omdat ik er ooit een boek over wil schrijven. Voor de research deed ik een vriendelijk verzoek aan mevrouw Sheila Sitalsing, een landelijk bekend columniste. Haar kwade reactie werd direct een voorbeeld voor mij. Ze verklaarde eerst dat ze werd overvraagd voor allerlei mediaoptredens (drukdrukdruk). Het ergste was dat ze mijn boek-idee daarna in een tirade ongevraagd met de grond gelijk maakte. Ze noemde mijn idee een ‘ongewisse particuliere onderneming’ en ‘een onzinnig boekje’. Een vriendelijk verzoek beantwoordt zij dus met scherpe munitie en als ze dit alles recht in mijn gezicht had uitgekraamd was het uitgedraaid op bekvechten. In het klein gebeurde dus precies wat de wereld ‘in het groot’ niet verder brengt, maar juist splijt. Bedankt Sheila, voor je bijdrage aan mijn boek.

3 reacties

Antoine zegt:

Geen aardige reactie natuurlijk van mevrouw Sitalsing, die ik verder alleen ken van het radioprogramma ‘Met het oog op morgen’, en in dier voege ook al niet erg sympathiek overkomt. Maar ergens kan ik er wel inkomen: de halve wereld is boekjes aan het schrijven, of heeft daar mooie ideeën voor. Wie al die boekjes leest, is mij echt een raadsel. Zo langzamerhand is er een ernstig tekort aan lezers aan het ontstaan. Geeft verder niet: zo houden we mekaar lekker bezig.

Tot zover mijn mening.

peter zegt:

En nu?
Laten we aannemen dat het juist is (zonder bijvoorbeeld de ‘vriendelijke’ vraagstelling richting mevrouw Sitalsing te kennen) en dus gezien kan worden als een feit (?).

Is het nu de bedoeling dat ‘wij’ met deze informatie een mening vormen over mevrouw Sitalsing? Met daarbij ook de reactie van Antoine.

Mevrouw Sitalsing is kennelijk een onaardig en niet erg sympathiek persoon…?

Het probleem met meningsuiting lijkt steeds meer te gaan naar: te veel dingen zeggen/schrijven, onder het mom van meningsuiting. Ook al voegen de teksten weinig tot niets toe. Het gaat allang niet meer over de kwaliteit van een uitspraak/mening, maar over de kwantiteit.

Dit geldt zowel voor:
– de geplaatste tekst;
– als mijn reactie daarop.

Ronald Kremer zegt:

He Hein,

Leuk om je column te lezen. Ik ken je als iemand die van communiceren houdt en daarbij graag in contact komt met de ander.
Ik moest lachen om je laatste zin…al snap ik de reactie hierboven ook wel weer…ach, het toont ook juist weer aan dat het een onderwerp is:)
Misschien ook precies je bedoeling?
We hebben in Nederland besloten dat elk mens moet gaan voor z’n eigen geluk…en denken dan dat dat hetzelfde is als het eigen gelijk.
Mijn leven werd een stuk lichter toen ik besloot dat mijn eigenwaarde niet verbonden is met mn gelijk.
Dus als ik ongelijk blijk te hebben dan voel ik me niet meer diep persoonlijk afgewezen.
En dat scheelt nogal in het intermenselijke verkeer;)
Benieuwd naar je boek!

Wilt u reageren?




Wij plaatsen alleen inhoudelijke reacties. Reacties met voornamelijk slogans en kreten worden niet gepubliceerd.