Column Hein Bloemink (juni 2024)

Klaagmuur

Ik gebruik deze maand mijn column om even ‘ouwe zeur’ te zijn. Mijn dochters zouden zeggen: ‘zoek een leven’. Maar ik wil me toch even beklagen over het verkeersgedrag van veel mensen in Haren. Zoals de mensen die hun auto’s in het centrum wild parkeren op straat of op de rode steentjes. Dan is er een dame die haar hond niet aangelijnd uitlaat in de berm van de Rijksstraatweg. Hoe kan ik weten dat die hond de weg niet opgaat? Dan heb je de fietsers die met een binnenbocht rotondes opkomen terwijl er auto’s rijden. Die komen elkaar daarna tegen en wie is dan de gebeten hond? De automobilist die rechtsaf wil. Nu even over de bakfietsvaders en – moeders: ik zie ze geregeld elektrisch langs racen terwijl ze hun telefoon checken en door rood rijden. Leuk voorbeeld voor hun kinderen. En: als ik zelf op de fiets zit in een smalle straat laten veel tegemoetkomende automobilisten mij geen ruimte als zij een geparkeerde auto omzeilen. Ik heb dan een doorgang van een meter en dat voelt frontaal niet zo fijn. En als u nu denkt: daar heb je weer zo’n mopperpot die denkt dat hij zelf perfect rijdt. Fout. Ik heb laatst een fietser op de rotonde over het hoofd gezien en reed haar bijna aan. Ik heb mijn raam opengedraaid en nederig excuses aangeboden, die met een milde glimlach werden aanvaard. En ik reed laatst in de schemering bijna een hardloper aan, toen hij rennend als een schim een zebrapad opkwam. Ik had moeten stoppen. Zo, ik heb weer even geklaagd, maar lucht me dat op? Word ik hier nu blij van? Nee, want al die ‘daders’ in deze klaagzang zijn ook moeders, vaders, broers of zussen en het zijn meestal goede mensen. En ook goede mensen maken soms een foutje. Sorry, ik neem alles terug en wens u allen een fijne dag.