Column Hein Bloemink (september 2024)
Help!
Het is misschien één van mijn zwakke kanten: ik bekijk de wereld vaak door een roze bril. Ik zeg het liever anders: ik zie vooral de positieve dingen om mij heen en daardoor krijg ik de energie om de negatieve aspecten van het leven te kunnen verdragen. Ik voel me er prima bij, maar mijn verstand zegt me dat ik waakzaam moet blijven. Laat ik een voorbeeld noemen: Haren en omgeving ervaar ik als de mooiste plek op aarde. Ik ga er graag weg voor vakantie, maar ben zielsblij om er daarna weer thuis te komen. Waar ik ook kijk: natuurschoon, pas gemaaide grasvelden, zingende vogels, mooi dorpshart en vooral: aardige mensen. Dat is nog wat te voorzichtig uitgedrukt: ik ontmoet in mijn werk én privé bijna dagelijks mensen die ik bewonder of zeer waardeer. Als ik mezelf dit zie opschrijven snap ik heel goed dat mensen mij naïef vinden en stekeblind voor misstanden, verdriet en onrecht. Daarom moest ik maar eens op cursus gaan…bij u. Ik daag u uit om te reageren op mijn stelling dat we in Haren nauwelijks redenen hebben om te mopperen. Wat zie ik volgens u over het hoofd? Waar zit mijn roze bril me nu in de weg, denkt u? Laat mij eens weten waarover ik mij eigenlijk kwaad zou moeten maken. Welke schrijnende situatie in Haren moet nodig aan de kaak gesteld worden? Wat is er in Haren zo slecht, dat ik dat eindelijk eens moet erkennen in plaats van te dagdromen ‘hoe fantastisch’ Haren is. Ik durf te voorspellen dat ik weinig reacties op deze oproep zal krijgen. Want als we nu eens kritisch om ons heen kijken, met oog voor de dingen die er werkelijk toe doen…dan hebben we toch niets te klagen? Wilt u mij de ogen openen? Mail dan aan: hein.bloemink@gmail.com Dank voor uw hulp.
3 reacties