Gastencolumn: Myrte Cransberg (Glimmen): Welkom zonder grenzen

Jazeker, de situatie in Oekraïne is meer dan schrijnend. Het is verschrikkelijk dat mensen huis en haard moeten verlaten en families van elkaar gescheiden worden. Het is voor de in Nederland geboren en getogen mensen nauwelijks voor te stellen wat voor impact dit heeft. De foto van de hoogzwangere vrouw die een gebombardeerde kliniek uit werd gedragen (en die later, evenals haar baby, overleed) staat op mijn netvlies gebrand. Toch zit mij iets dwars. Nu de coronacrisis op z’n einde lijkt, is er een nieuw nationaal gespreksonderwerp ontstaan. Overal lees en hoor ik oproepen voor ondersteuning aan Oekraïners. Huisvesting en andere (im)materiële steun zowel hier als daar. Ik zie de Oekraïense vlag hangen bij ons in het dorp en kinderen en volwassenen zetten allerlei acties op. Onze koning wil nu zelfs Oekraïense families opvangen. Prachtig.

Wat mij dan zo raakt? Waar was die collectieve steun toen het ging om Afghaanse, Irakese, Eritrese en Syrische vluchtelingen? Wie van u heeft overwogen om een Afghaanse familie in huis te nemen? Of om containers vol spullen te verzamelen en naar Syrië te sturen? Wie hing de Irakese vlag op? En vervolgens vraag ik mij af, wordt er nagedacht over wat het voor de toekomst betekent om zoveel Oekraïners naar Nederland te halen? Ontstaat er straks, plat gezegd, een nieuwe vorm van corona-puppy’s? Waar gaan ze heen als het opvangen van (getraumatiseerde) vluchtelingen in eigen huis toch niet zo goed bevalt?

Komt het verschil in benadering van vluchtelingen door het (on)zichtbare effect op onze eigen samenleving? De verhoging van de benzineprijzen en het verdwijnen van de zonnebloemolie in de schappen ervaren wij nu zelf. Of voelt de gemiddelde Nederlander zich meer verbonden met een land waarvan de bewoners merendeels blank en christelijk zijn? Hoe meer een ander op ons lijkt, hoe meer wij ons met diegene kunnen identificeren. Of is het alleen omdat Oekraïne qua afstand dichterbij ons ligt?

Mijn oproep aan u: staar u niet blind op het land van herkomst. Sta open voor een ieder die hulp nodig heeft. Laten we alle vluchtelingen het welkome gevoel en de ontvangst geven die nu de Oekraïense vluchtelingen krijgen. Laten we de andere vluchtelingen die in noodopvangcentra in ons land onder slechte leefomstandigheden verblijven niet vergeten.

Myrte Cransberg