12 november weer een nieuwe expositie in De Groenenberg

De expositie laat werk zien van Agnes van Rijen.

Door Saskia de Boer

Als kind was ik al gefascineerd door beeld en letters. In de eerste boeken die voorgelezen werden, stonden prenten én letters. Letters die uit boogjes, rondjes en stokjes bestonden en daarmee woorden en zelfs een heel verhaal vertelden. En tekeningen waarbij je in je fantasie kon verdwijnen. Een onovertroffen combinatie. Mijn opa schilderde onze vers geplukte bloempjes in een glazen vaasje. Hoe kreeg hij vooral die suggestie van glas en water op dat linnen? Dat was pure magie.

Later leerde ik dat die beelden ook emotie uit konden drukken en dat vond ik nog fascinerender.

Na de academie in Arnhem probeerde ik vooral in mijn schilderijen en grafiek een sterk beeld naar buiten te brengen door spontane lijnen en kleuren. Ik had het geluk dat er altijd wel galerieën waren, die de exposities regelden en eenmaal verhuisd naar het noorden kon ik via Carex ateliers huren, waar ik met meerdere kunstenaars voordelig in prachtige ruimtes kon werken. In 2010 kreeg ik een atelier bij ons huis in Glimmen, zodat ik, ook als ik minder mobiel zou worden, door kon gaan met kunst maken

En toen kwamen de bezuinigingen in de cultuursector met Halbe Zijlstra, die cultuur een linkse hobby vond, wat resulteerde in het sluiten van veel galerieën. Toen ook nog corona roet in het eten strooide met alle lockdowns was ik vast van plan niet meer te exposeren. Ik maakte kleine druksels die ik naar vrienden kon sturen en voelde me daar prima bij. Maar door de verbijstering over de oorlog in Oekraïne, kwam het beeld van de eeuwige vluchteling weer naar boven en wanhoop kan ik alleen vertalen in schilderijen.

In De Groenenberg laat ik werk zien uit de afgelopen decennia, houtsneden en schilderijen. Beelden die hopelijk communiceren met de toeschouwer over basale menselijke gevoelens van angst, verontwaardiging en gelukkig soms ook blijdschap.