Extra kachels tijdens renovatie Oosterhaar

Momenteel worden 48 woningen aan de Irisweg en Ridderspoorweg in Haren door Woonborg gerenoveerd en geïsoleerd. De gevels worden ontmanteld en voorzien van een nieuwe (geïsoleerde) jas. De betrokken bewoners zeggen te lijden onder de overlast en de kou. Zij hebben tegenover Mariska Sloot (Gezond Verstand Haren) hun hart uitgestort in de hoop dat de politiek contact opneemt met Woonborg. De klachten gaan vooral over lawaai en kou. Maar ook over de geringe overlastvergoeding die men krijgt. Feit is wel dat er ook mensen zijn die beslist niet tijdelijk willen vertrekken naar andere woonruimte, zodat ze temidden van kloppende boren en gruis moeten wonen. Het project zélf staat niet ter discussie, maar de manier waarop het wordt uitgevoerd leidt tot gemor.

Mariska Sloot zegt geschrokken te zijn van de verhalen vol persoonlijk leed. Zij heeft gesprekken gehad met meerdere betrokkenen en hoorde hoe die kampen met kou (de huizen staan nu als het ware tijdelijk zonder jas) en lawaai. Enkele bewoners hebben een tijdelijk onderkomen gekregen op vakantiepark De Bloemert in Midlaren. De meeste mensen kunnen of willen hun woning echter niet verlaten en zitten nu dus te kleumen. “Ons huis was altijd al koud, maar nu helemaal”, zegt mevrouw Aaltje Venekamp. “Mijn man heeft gezondheidsproblemen en is herstellende van kanker. Die heeft het zwaar. Gelukkig heeft de aannemer ons twee kachels geleend voor de komende dagen als het echt koud wordt.”

Volgens Mariska Sloot verkeren de betrokken bewoners in problemen, maar zij verwijt Woonborg nietdat de operatie slecht zou zijn voorbereid. Ook is er met huurders vooraf wel degelijk overlegd. De overlastperiode zou vier of vijf weken zijn en in de wijk is een huiskamer ingericht waar mensen tijdens het ergste lawaai kunnen verblijven.  Sloot vindt wel dat Woonborg de huurders afscheept met een veel te kleine compensatie (ongeveer 70,-). Verder vindt zij het seizoen erg ongelukkig gekozen, juist nu de nachten weer ijskoud worden. Tenslotte heeft zij de indruk dat er geen maatregelen worden genomen om de ergste kou te weren tijdens het werk, bijvoorbeeld door het aanbrengen van tijdelijke isolatie.

 

Schade

Mariska Sloot heeft ook gezien dat de nieuwe gevels worden voorzien van kleinere ramen. Daar zal straks het licht dus vaker branden en dat kost weer méér energie, meent zij. Sloot denkt ook dat de nieuwe jas wordt aangebracht om een ziek huis.Ze zegt: “De conclusie is eigenlijk dat er een nieuw jasje voor een ziek oud huis wordt gerealiseerd. Want nu de renovatie aan de gang is en de buitenmuren van de woningen worden gesloopt, storten de huizen aan de binnenkant in. Mensen krijgen, terwijl ze op het toilet zitten de wc raampjes op hun hoofd, beton valt uit de muren, vastgeklonken kasten trillen uit de muren, om nog maar te zwijgen van de stress die de zeer luidruchtige overlast dag in dag uit veroorzaakt. Mensen hebben een alternatief aangeboden gekregen om tijdelijk ergens anders te wonen, maar er zijn natuurlijk geen 48 vergelijkbare woningen beschikbaar… ook kunnen sommige mensen domweg niet uit hun huis vanwege fysieke of mentale klachten. Toch is iedereen het er over eens dat deze renovatie toch moet doorgaan, alleen kan Woonborg niet iets meer rekening houden met de behoefte van hun individuele huurders? Iedereen is anders en gaat anders om met dit soort veranderingen. Een aantal zaken die ons zorgen baart: deze renovatie kan nog maanden gaan duren, bij vorstverlet nog langer, de huizen hebben geen buitenmuur meer en de huizen waren al tochtig en koud. Hoe krijgen die mensen het weer warm en wie compenseert hun stookkosten?”

Voorbeeld 

Aaltje Venekamp is één van die huurders (Ridderspoorweg) die naar eigen zeggen bezig is te ‘overleven’. Maar op de vraag of zij met Woonborg in contact is over haar situatie moet zij erkennen: “Nee, ik heb de afgelopen jaren genoeg geklaagd over mijn huis, maar deze keer nog niet.” En op de vraag waarom ze niet is ingegaan op het aanbod om tijdelijk ergens anders te wonen zegt zij: “Wij hebben hier een houten schuurtje achter het huis staan met twee scooters. Die kan ik niet achterlaten, daar moeten we toezicht op kunnen houden. En bovendien wil ik niet tijdelijk uit de buurt weg, omdat mijn zieke dochter om de hoek woont, waar ik mantelzorger ben.”  Met dit relaas, wellicht exemplarisch voor de vele verhalen die er leven, wordt duidelijk dat een project dat door iedereen wordt gewaardeerd (renoveren en isoleren) toch tot sippe gezichten kan leiden. Hier geldt een wrange variant op een bekend gezegde: Wie mooi wil zijn moet kou lijden. Woonborg was vanmiddag gesloten en niet bereikbaar voor het geven van commentaar.

Mariska Sloot wil contact opnemen met de vereniging die opkomt voor de belangen van huurders van Woonborg. Daar zijn geen Harense huurders bij aangesloten, maar die vereniging heeft wel ervaring met dergelijke projecten. Sloot wil van die ervaringen leren.